کد مطلب:259326 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:156
فروتنی درندگان
در «ارشاد» شیخ مفید رحمه الله آمده است:
حضرت امام حسن عسكری علیه السلام را به نحریر سپردند، او بر حضرتش بسیار تنگ گرفت به آن بزرگوار اذیت می كرد، همسرش او را از خدا و شئامت این امر می ترسانید و جلالت و زهد آن حضرت را وصف می كرد، ولی به او تأثیر نكرد و به دستور خلیفه در صدد قتل آن حضرت برآمد.
امام حسن عسكری علیه السلام را به «بركة السباع» میان درندگان افكند كه طعمه ی آنها گردد. پس از زمانی به آن محل نظر كردند، دیدند نور الهی در تجلی است. آن امام عالی مقام مشغول نماز و شیرها در اطراف آن حضرت حلقه زده اند و با كمال تذلل سر به زیر انداخته اند.
ناظرین متحیر ماندند. او امر كرد كه آن حضرت را خارج نمودند و به منزلش بردند.
و به این آیت ظاهره و دلالت باهره در زیارت آن حضرت اشاره است كه:
و بالامام الحسن بن علی (علیهماالسلام) الذی طرح للسباع فخلصته من مرابضها، و امتحن بالدواب الصعاب فذللت له مراكبها.
به امام حسن عسكری علیهماالسلام متوسل شدم، آن مولایی كه او را در میان درندگان افكندند. پس به سلامت او را از محل درندگان بیرون آوردی و ممتحن شد حیوان چموش پس رام كردی برای او سوار شدن را.
همچنین در «ارشاد» شیخ مفید رحمه الله و كتاب های دیگری آمده است:
مستعین بالله خلیفه ی عباسی استری داشت پربها كه در حسن و بزرگی جثه بی نظیر بود، ولی چموش و سركش بود به حدی كه هیچ یك از امرا قدرت نداشت به آن لگام زند یا سوار آن شود. اتفاقا روزی آن حضرت به دیدن خلیفه رفت، از حضرت خواهش نمود كه دهنه بر دهان آن استر زند و گفت: من نمی توانم.
[ صفحه 94]
غرضش از این كار آن بود كه یا استر رام شود، یا آن كه چموشی كند و آن حضرت را بكشد.
حضرت برخاست و دست مبارك را بر كفل استر گذاشت، آن حیوان به شدت عرق كرد و در نهایت آرامی و تذلل شد. پس حضرت او را زین كردند و لجام بر دهنش زدند و سوار شدند بدون این كه امتناع كند و قدری در منزل او را راه برد.
خلیفه و حاضرین همه از اطاعت و انقیاد حیوانات به آن حضرت حیران و متعجب شدند و خلیفه استر را به آن حضرت بخشید.
حضرت امام حسن عسكری علیه السلام را به نحریر سپردند، او بر حضرتش بسیار تنگ گرفت به آن بزرگوار اذیت می كرد، همسرش او را از خدا و شئامت این امر می ترسانید و جلالت و زهد آن حضرت را وصف می كرد، ولی به او تأثیر نكرد و به دستور خلیفه در صدد قتل آن حضرت برآمد.
امام حسن عسكری علیه السلام را به «بركة السباع» میان درندگان افكند كه طعمه ی آنها گردد. پس از زمانی به آن محل نظر كردند، دیدند نور الهی در تجلی است. آن امام عالی مقام مشغول نماز و شیرها در اطراف آن حضرت حلقه زده اند و با كمال تذلل سر به زیر انداخته اند.
ناظرین متحیر ماندند. او امر كرد كه آن حضرت را خارج نمودند و به منزلش بردند.
و به این آیت ظاهره و دلالت باهره در زیارت آن حضرت اشاره است كه:
و بالامام الحسن بن علی (علیهماالسلام) الذی طرح للسباع فخلصته من مرابضها، و امتحن بالدواب الصعاب فذللت له مراكبها.
به امام حسن عسكری علیهماالسلام متوسل شدم، آن مولایی كه او را در میان درندگان افكندند. پس به سلامت او را از محل درندگان بیرون آوردی و ممتحن شد حیوان چموش پس رام كردی برای او سوار شدن را.
همچنین در «ارشاد» شیخ مفید رحمه الله و كتاب های دیگری آمده است:
مستعین بالله خلیفه ی عباسی استری داشت پربها كه در حسن و بزرگی جثه بی نظیر بود، ولی چموش و سركش بود به حدی كه هیچ یك از امرا قدرت نداشت به آن لگام زند یا سوار آن شود. اتفاقا روزی آن حضرت به دیدن خلیفه رفت، از حضرت خواهش نمود كه دهنه بر دهان آن استر زند و گفت: من نمی توانم.
[ صفحه 94]
غرضش از این كار آن بود كه یا استر رام شود، یا آن كه چموشی كند و آن حضرت را بكشد.
حضرت برخاست و دست مبارك را بر كفل استر گذاشت، آن حیوان به شدت عرق كرد و در نهایت آرامی و تذلل شد. پس حضرت او را زین كردند و لجام بر دهنش زدند و سوار شدند بدون این كه امتناع كند و قدری در منزل او را راه برد.
خلیفه و حاضرین همه از اطاعت و انقیاد حیوانات به آن حضرت حیران و متعجب شدند و خلیفه استر را به آن حضرت بخشید.